frog's perspective
But seated on a little foldable chair!!! And yet, dear blog readers, this is the position in which the (blurred) picture to the right has been shot (clandestinely and thus without flash) – from a frog’s perspective as it were.
At the same level as the two mysterious frogs (toads?) on this engraving of the allegorical dame “Dialectica”.
She sure has attitude, this Dialectical Dame. How self-confidently is she counting off the arguments on her fingers! Not to mention the exquisite nonchalance with which she rests a foot on a pile of venerable books (Aristoteles, Zenon, Gorgias, Lucianus)...
(This is but one of over 200 delightful prints and engravings on show at an exhibit featuring the output of a prolific 16th Century Antwerp print-shop "The Four Winds" , which was exploited with both commercial shrewdness and artistic insight by an endearingly entrepreneurial couple, Hieronymus Cock and Volcxken Diericx.)
street perspective
Awaiting dazzling spring-light effects and pending the vibrant pulse of sprouting buds (in woods that are anyway not crutch-friendly), one cannot but courageously chase signs of grace in dull streets.
But it does happen, apparently, dancing in the streets. For instance, when you press the shutter just when a person takes off to cross a doorstep.
6 comments:
Ik hoop dat je evenzeer van de tentoonstelling hebt genoten als ik, Flâneur. En ja, de zeven vrije kunsten - die hadden geen last van anti-intellectualisme, in de zestiende eeuw.
en wonderbaarlijke tentoonstelling inderdaad - een mooie, doordachte en liefhebbende vorm van reproductie, die grafiekkunst.
En hoe merkwaardig dat toen wel brood kon worden gebakken, zeeen bevaren en lucratieve handel gevoerd zonder de vrije kunsten te willen verbannen.
Inderdaad merkwaardig. Net zoals de gedachte dat de verbijsterende schoonheid van Venetië te wijten is aan handelslust en kooplieden. Waarom is onze rijkdom niet zo doordacht en smaakvol?
Een mooi weekeinde-einde :-)
L
En wat is er toch met bankiers gebeurd sinds de Medici...? :-)
(waarbij we gelukkig ondertussen al weer bij het volgende weekeinde zijn aanbeland! )
Dat is een boeiende vraag - de Medici waren zonder twijfel genadeloos zakelijk, maar ze hadden smaak en gulheid - en uiteindelijk heeft hun laatste telg, Anna Maria de' Medici, al de kunstcollecties van de familie aan Firenze geschonken, waardoor ze in Firenze, m.i. terecht, als een heldin wordt herdacht.
smaak en mecenaat ... Misschien een onmogelijke combinatie in een tijdperk waarin CEO's eigenlijk huurlingen zijn.
Post a Comment